Chrząstów kiedyś
Pierwsza historyczna wzmianka o Chrząstowie pochodzi z 1485 roku. Od początku swego istnienia ta mała osada wchodziła w skład tzw. klucza mieleckiego, którego właścicielami byli kolejni Mieleccy.
XVI-XVII wiek:
Od 1528 roku Chrząstów był własnością Stanisława Mieleckiego, natomiast po jego śmierci synowie rozdzielili między siebie dobra po ojcu . Prawdopodobnie miedzy 1618r. a 1620r. ta część dóbr mieleckich z Chrząstowem została zakupiona przez Zbigniewa Ossolińskiego. Następnie wieś była dzierżawiona przez podsędka ziemskiego sandomierskiego Pruszyńskiego.
XVIII-XIX wiek:
Od roku 1728 dobra chorzelowskie wraz z Chzrastowem znajdowały się w rękach Tarnowskich z Dzikowa, którzy bardzo starali się o rozwój swoich posiadłości. Latem 1772 r. po I rozbiorze Rzeczypospolitej, Chrząstów znalazł się pod zaborem austriackim wraz z całym regionem mieleckim. Ostateczny upadek Rzeczypospolitej w 1795 r. zapoczątkował okres długiej niewoli. W czerwcu 1809 r. przez Chrząstów przewaliła się zawierucha wojenna. Zniszczenia wojenne pogłębiły jeszcze klęski żywiołowe. W latach 1812 i 1813 Chrząstów i okoliczne wioski zostały dotkniete powodziami, natomiast latem 1831 r. ludność zdziesiątkowana została przez cholerę. Wśród mieszkańców ziemi mieleckiej żywe były dążenia wolnościowe i ich udział w walkach powstańczych. Gdy nadszedł czas powstania styczniowego 1863 r. w Chrząstowie został zorganizowany oddział powstańczy, który wraz z innymi oddziałami w dniu 7 czerwca 1863 r. wyruszył do Szczucina. Tam powstańcy mieli otrzymać broń. owódzctow nad 300- osobową grupą ochotników przejął major Edward Dunajewski. Jednak po przekroczeniu Wisły oddział został rozbity przez Rosjan. Natomiast jeden z mieszkańców Chrząstowa- Karol Kwiatkowski w czasie powstania styczniowego służył w oddziale M. Langiewicza. W 1873 r. z inicjatywy hrabiny Karoliny Tarnowskiej oraz gminy Chrząstów została powołana jednoklasowa szkoła ludowa o 1 etacie nauczycielskim.
XX wiek:
Wybuch I wojny światowej przerwał spokojny byt mieszkańców. Wieś przeżyła dwie inwazje rosyjskie w 1914 i 1915 roku. Działania wojenne i przemarsze wojsk spowodowały duże straty wśród ludności i mienia. Dopiero w listopadzie 1918 r. ostatni żołnierze austriaccy opuścili Chrząstów, nadeszła długo oczekiwana niepodległość. W okresie międzywojennym Chrząstów powoli odbudował się ze zniszczeń wojennych. Trudna sytuacja materialna i brak pracy były powodem wyjazdów mieszkańców Chrząstowa na emigrację, głownie do USA. Dopiero w 1937 r. wielu mieszkańców znalazło pracę w Zakładach Lotniczych w Mielcu. Okres pokoju przerwała II wojna światowa. Okupacja w Mielcu i okolicach rozpoczęła się 8 września 1939 r. W miarę jak wzmagał się terror okupanta, zaczęły mnożyć się wypadki dywersji i sabotażu. W Chrząstowie i okolicznych wsiach działały grupy dywersyjne AK i BCh. Jedna z grup AK dowodzona przez Romana Krępę pseudonim "Żubr", uwolniła młodzież ujętą w Chrząstowie na przymusowe roboty do Niemiec i wymierzyła żandarmom karę chłosty. Miało to miejsce 20 czerwca 1943 r. Mieszkańcy wsi Chrząstów czynnie udzielali pomocy ludności żydowskiej, ukrywali wielu Żydów w swoich domach, karmili i ochraniali. Należeli do nich: Roman Wieczerzak, Szymon Korczak. Najliczniejszą grupę Żydów ukrywali bracia Dobrowolscy. Od 1942 r. do końca okupacji Stanisław Dobrowolski ukrywał 4oosobową żydowską rodzinę Honingów z Mielca. Po wojnie na wniosek rodziny Honingów St.Dobrowolski został odznaczony medalem "Yad Vashem". W historii miejscowości tragicznie zapisał się dzień 15 lipca 1944 r. Tego dnia oddział partyzantów przeprawiał się przez wieś. Partyzanci natknęli się na 2 żandarmów niemieckich, z których jednetał zastrzelony, a drugi zdołał uciec. Zaalarmowani Niemcy otoczyli wieś i wyprowadzili ok. 300 mężczyzn, aby ich rozstrzelać na lotnisku. W trakcie pacyfikacji wsi Niemcy zastrzelili Wł. Ciejkę, Józefa Duszkiewicza, Honoratę Miłoś oraz H. Milaś. Dwóch partyzantów odpowiedzialnych za śmierć żandarma zostało złapanych w sąsiedniej wsi. Niemcy zawiadomili dowódzctwo na lotnisku, po czym wszyscy zakładnicy zostali zwolnieni. Na pamiatkę tego wydarzenia w kaplicy wmurowano pamiatkową tablicę. Chrząstów został wyzwolony 6 sierpnia 1944 r. w wyniku ofensywy Armii Czerwonej i Wojska Polskiego. Lata powojenne to okres dynamicznego rozwoju i zmiany oblicza wsi. Znikły drewniane budynki i strzechy, przeprowadzono elektryfikację wsi, a asfaltowa droga połączyła ją z miastem. Mieszkańcy wspólnym wysiłkiem wybudowali Dom Strażaka. W latach 80 - tych wodociąg i gazociąg.
Chrząstów dziś
Obecnie wieś liczy ok.700 mieszkańców, którzy zamieszkują powierzchnię 721 ha. Na terenie wsi znajduje się kaplica, Dom Strażaka oraz wyremontowany budynek szkoły podstawowej, w której znajdują się również zaadaptowane na potrzeby gabinetu lekarskiego, zabiegowego i rehabilitacyjnego sale.Szkoła posiada 2 boiska sportowe, skocznie w dal, ogródek kwiatowy przeznaczony do celów dydaktycznych oraz dostosowany pod względem bezpieczeństwa plac zabaw. W budynku szkoły ma swoje miejsce Izba Regionalna, bedąca miejscem eksponowania zbiorów zgromadzonych przez mieszkańców wsi , nauczycieli i uczniów. Na terenie wsi prężnie funkcjonują przedsiębiorstwa, ktore są zakładami pracy dla wielu mieszkańców. Funkcjonuje też Ludowy Klub Sportowy Dromader Chrząstów reprezentujący wieś w rozgrywkach piłkarskich w barwach biało-zielonych. Posiada on swój stadion, który pochwalić się może zainstalowanym tam oświetleniem boiska, ławeczkami dla kibiców oraz szatniami dla zawodników.
Kaplica pomocnicza pw. "Dobrego Pasterza"